Sarajevo nije izuzetak u opštoj igri samomitologizacije. Emili Grebl je, pišući jednu krajnje problematičnu knjigu o gradu tokom WW2, gotovo nehajno dotakla nešto mnogo zanimljivije: kulturne modele koji su oblikovali Sarajevo. Ipak, najbliži mi je sasvim drugi sloj sarajevske mitologije: onaj oblikovan osamdesetih godina XX vijeka, kada su novi primitivci, a u nešto manjoj mjeri i tzv. novi partizani, te Kusturičini filmovi, omladinska štampa i, naravno, ZOI ’84, ispisivali novu samopredstavu grada