Ako je vjerovati Wikipediji, na današnji dan, 18. novembra prije 50 godina je izašao prvi album grupe Bijelo Dugme. “Kad bi bio bijelo dugme” je tog 18. novembra 1974. ugledao svjetlost dana i nastavio da služi u podizanju popularnosti tad mladog i perspektivnog benda Bijelo Dugme.
Na ploči su se našli hitovi “Ne spavaj mala moja muzika dok svira”, “Selma”, “Bluz za moju bivšu dragu”, kao i naslovna kompozicija.
Muzički gledano, ovaj album predstavlja mješavinu nekoliko muzičkih stilova počevši od rokenrola. bugija, bluza sa čvrstim gitarskim rifovima, snažnim ritam sekcijama, zanimljivim solo dionicama na klavijaturi i kvalitetnim Bebekovim pjevanjem.
Međutim, ono što je bend razlikovalo od mnogih drugih je ubacivanje folk i etno motiva, koje do tog trenutka kao da su bili zabranjeni u rokenrolu, piše City Magazine.
Rok kritičar Dražen Vrdoljak u svojoj recenziji objavljenoj 30. novembra 1974. je uvodni dio prve numere nazvao “pastirskim”.
Nekoliko nedjelja kasnije, u zapisu o albumu u časopisu Tina korišten je izraz „pastirski rok“. Taj termin je ubrzo preuzeo širi dio jugoslovenske javnosti, često se koristio i uspostavio kao autohton muzički žanr sa ovih prostora.
Album je takođe bio zapažen po naslovnoj slici djevojačkih grudi u plavim farmerkama sa bedžem “Bijelo dugme”. Naslovnicu albuma dizajnirao je dizajner Dragan S. Stefanović, koji će takođe dizajnirati omote za buduća muzička izdanja Bijelog dugmeta. Četiri decenije nakon izdavanja albuma otkriveno je da je ime manekenke bilo Ljiljana Božanić. Ovaj omot je u Engleskoj svrstan u ediciju 500 najljepših omota svijeta.
Album je odmah po izlasku oborio rekord najprodavanijeg jugoslovenskog rok albuma, koji je prodat u više od 30.000 primjeraka. U februaru 1975. Bijelo dugme je nagrađeno zlatnom pločom na Opatijskom festivalu, jer su svoj debi album prodali u više od 40.000 primjeraka. Konačan broj prodatih primjeraka bio je oko 141.000.
Izvor: City magazine
