Kinematografija je kolektivna umjetnost, a autorske interpretacije koje stavljaju u središte viziju reditelja često djeluju suprotno stvarnom procesu snimanja filma. Međutim, Stanley Kubrick bio je poseban slučaj – reditelj koji je postigao zapanjujući stepen autonomije u odnosu na holivudske produkcijske kuće koje su finansirale njegove filmove. Tu slobodu je koristio kako bi kontrolisao gotovo svaki aspekt svojih ostvarenja: od scenarija, glumačkih izvedbi, osvjetljenja i kamere, do najmanjih detalja na setovima i rekvizitima, gradacije boja na kopijama, načina promocije filmova, pa čak i tipografije na omotima za VHS i DVD izdanja.
Tokom gotovo 50 godina, snimio je samo 13 filmova i osvojio malo konvencionalnih priznanja – poput Oskara, Zlatnih palmi i slično – ali teško je zamisliti drugog velikog reditelja čiji filmovi pokrivaju tako širok raspon žanrova i tema, i koji je toliko poštovan među kolegama.
Stanley Kubrick
Rođen 1928. u New Yorku, a odrastao u Bronksu, Kubrick nije briljirao u školi i napustio ju je sa 17 godina. Već tada je ozbiljno pristupio fotografiji kao hobiju, ubrzo postavši najmlađi fotograf u časopisu Look. To mu je omogućilo susrete s različitim aspektima života koje njegovi vršnjaci rijetko viđaju, kao i učenje o objektivima, osvjetljenju i ekspozicijama. Kasnije su direktori fotografije na njegovim filmovima svjedočili o njegovom izuzetnom tehničkom znanju, što ih je ponekad ostavljalo po strani i izazivalo nezadovoljstvo. Iako je bio poznat po fluidnoj mobilnosti kamere, njegova svijest o statičnoj slici uvijek je očigledna – u prizorima koji odražavaju stilove Reynoldsa, Gainsborougha, Hogartha i Josepha Wrighta u filmu Barry Lyndon (1975), kao i u aluziji na Diane Arbus u jezivim blizankama iz Isijavanja (1980).
U časopisu Look već je razmišljao o pokretnim slikama. U svojoj 21. godini osnovao je niskobudžetnu filmsku kompaniju s prijateljem iz škole, producirajući dokumentarce. Sa 23 godine snimio je nespretan, pretenciozan ratni film Strah i želja (1952), koji je kasnije odbacio; Ubistvo (1955) bio je noirovski ljubavni film, ponovo s dozom pretencioznosti, ali maštovit i vizuelno atraktivan. Ne bi mogao završiti ni jedan od ovih filmova da već tada nije razvio vještinu uvjeravanja ljudi da rade za odgođene isplate ili besplatno, uz obrazloženje da je rad s njim vredniji od novca.
Charles McGraw, Stanley Kubrick i Kirk Douglas tokom snimanja filma “Spartak” (1960)
Kako je njegova karijera napredovala, Kubrick je postajao sve intrigantnija figura na filmskoj sceni, počevši od svog prvog zaista uspješnog filma, kompleksne, mračne pljačke Ubistvo (1956), do prvog susreta sa zvjezdanim statusom u gorkoj drami o Prvom svjetskom ratu Staze slave (1957), s Kirkom Douglasom. Potom je uslijedio komercijalni trijumf Spartak (1960), što ga je učvrstilo u odluci da ostane izvan holivudskih studija; otuda i preseljenje u Englesku, gdje je snimio ironične komedije Lolita (1962) i Dr. Strangelove ili Kako sam naučio da prestanem da se brinem i zavolim nuklearnu bombu (1964). Vrtoglava kosmička vizija u 2001: Odiseji u svemiru (1968) i prikaz porno-nasilja u Paklenoj pomorandži (1971), svaki u skladu s duhom vremena na nepredvidive načine, pružili su Kubricku gotovo neograničenu moć da kreira prema vlastitim vizijama.
Svoju slobodu koristio je da postane opsesivan, neurotičan, potpuno posvećen svom poslu, svojoj supruzi i kćerkama, te velikom broju mačaka i pasa. Ponekad je bio zastrašujuće nesvjestan osjećaja kolega i zaposlenih – zahtjevi koje je postavljao produkcijskom dizajneru Kenu Adamu tokom snimanja Barry Lyndona doveli su Adama do sloma. Pisci čije je knjige adaptirao ili koje je angažirao da pomognu sa scenarijima redovno su bili zgroženi slobodom koju je uzimao s njihovim radom. Međutim, kao i na početku karijere, mnogi od onih koji su bili najstrože iskorišteni bili su uvjereni da je sve to vrijedno zbog iskustva rada s njim i kvaliteta konačnog rezultata.
Stanley Kubrick s glumcima i ekipom na setu filma “2001: Odiseja u svemiru” (1968)
Posljednji Kubrickov film, Širom zatvorenih očiju (1999), predstavlja završno poglavlje njegove izuzetne karijere. Svojom sposobnošću da pomjera granice filma i istražuje složene teme, inspirisao je generacije filmskih stvaralaca, dok će njegova posvećenost umjetničkoj autentičnosti i inovacijama nastaviti da oblikuje kinematografiju u godinama koje dolaze.
Izvor: urbanmagazin.ba
