Dodikov PR tim ponovo uzburkava “žabokrečinu” i u “akciji mirenja” sa Aleksandrom Vučićem povlači uvijek prolazni “argument” kod “bogobojaznog naroda” – strane plaćenike i domaće izdajnike.
Nakon Dodikove “ciganije”, prenosa protesta građana u Beogradu od strane TV Una i prepucavanja između Gorice Dodik i Dragana Vučićevića i Nebojše Krstića, činilo se da su odnosi između Milorada Dodika i Aleksandra Vučića na “istorijskom minimumu”. A onda je Dodikov PR tim povukao “keca iz rukava” – strane plaćenike i domaće izdajnike.
Odavno se spekuliše, uprkos “srdačnim” susretima, da odnosi između predsjednika Republike Srpske Milorada Dodika i predsjednika Srbije Aleksandra Vučića nisu najbolji. Samo posljednje tri “epizode” nam daju da za pravo da posumnjamo da nešto “ne štima” između njih dvojice.
Prvo je Dodik, gostujući u emisiji “Oko” na RTS-u, za Đokoviće rekao da su “ciganija”. Spekulisalo se da iza puštanja snimka neformalnog razgovora između Dodika i voditelja emisije stoje bezbjednosne službe u Srbiji.
Nakon toga, TV Una, za koju se tvrdi da je Dodikov sin Igor njen vlasnik, prenosi protest u Beogradu koji je organizovala opozicija zbog masovnih ubistava u Beogradu i Mladenovcu. Protest su, inače, prenosili svi mediji u Srbiji, osim medija bliskih vlastima. Srpski tabloidi odmah su napali Dodika da ruši Vučića.
Kao “šlag na torti”, došla je prepiska, bolje reći prepucavanje, između kćerke Milorada Dodika i urednika tabloida Informer Dragana J. Vučićevića i Nebojše Krstića, analitičara bliskog Aleksandru Vučiću.
Gorica Dodik je na svom Twitter profilu reagovala na prozivke upućene Miloradu Dodiku koje je Vučićevićev Informer objavio nakon protesta u Beogradu.
Na to je odgovorio urednik Informera i “Pandorina kutija slatkorječivosti” je otvorena.
U “raspravu” se uključio i Vučićev “dežurni analitičar” Nebojša Krstić.
Naravno, Gorica Dodik nije ostala dužna ni njemu.
I tako, dok se narod “zabavljao” raspravom između Gorice Dodik i “Vučićevih Kerbera”, taman kad su se strasti, bar za javnost, počele smirivati, Dodikov PR tim ponovo uzburkava “žabokrečinu” i u “akciji mirenja” sa Aleksandrom Vučićem povlači uvijek prolazni “argument” kod “bogobojaznog naroda” – strane plaćenike i domaće izdajnike.
“Izdajničko-plaćenička babaroga”, inače recept koji uvijek pali kod prosječnog konzumenta informacija u Srbiji i Republici Srpskoj, i ovaj put je “doletjela” i zaplašila djecu, domaćice i “mudre glave pred zadrugom”.
U nekoj kombinaciji spina i “posipanja pepelom”, pozivajući se na strane plaćenike i domaće izdajnike, Dodik pokušava da se dodvori Aleksandru Vučiću, ali i da ne “zatvori vrata zadnjicom” srpskoj opoziciji.
Podržavajući Vučićev miting koji će se održati 26. maja, kao reakciju na proteste opozicije, Dodik je, pored uobičajenih floskula o jedinstvu i legitimitetu vlasti, uporedio djelovanje opozicije u RS i Srbiji, odnosno navodne uticaje stranih plaćenika na društveno-politička dešavanja.
Iako je bio u pravu kada je naveo da se tragedije zloupotrebljavaju u političke svrhe, kao što je bio slučaj i u Republici Srpskoj kada je opozicija iskoristila ubistvo Davida Dragičevića za političku promociju, zaboravio je da je prije samo par sedmica i on zloupotrebio jednu tragediju, i to najveću u srpskom narodu – genocid u Jasenovcu.
Baš u tom trenutku, kada je napao opoziciju za zloupotrebu ubistva Davida Dragičevića, Dodik u priču, očekivano, ubacuje strane plaćenike.
“Nedavno je u Republici Srpskoj tragedija jednog mladića zloupotrijebljena kao platforma za politički obračun koji je opozicija koristila da bi destabilizovala Republiku. Grubo su koristili tu tragediju i nerazjašnjenu smrt nesrećnog mladića, organizujući “deševanje ulice” i proteste. Sve dok im je tragična smrt mladića koristila, bili su tu i Branislav Borenović, i Igor Crnadak, i Mladen Ivanić, i Jelena Trivić, i Mirko Šarović i Milan Radović, ali su bili i britanski obavještajci kojima je Crnadak pružao logističku pomoć u Banjaluci”, navodi Dodik i dodaje da su protesti zbog ubistva Davida Dragičevića ličili na “šarene, ovakve i onakve revolucije”.
“Sve se svelo na ‘šarenu lažu’ i tešku zloupotrebu porodične tragedije. Od tada su imali tri puta izbore u Republici Srpskoj i sva tri puta su izgubili. Narod je prepoznao političke hijene. A poznato je i kad je trebalo da budu uhapšeni britanski obavještajci, njih su britanski plaćenici prebacili u Sanski Most, na muslimansku teritoriju”, ističe Dodik.
Inače, vlast u Republici Srpskoj od 2018. godine, kada je ubijen David Dragičević i kada su počeli protesti, insistira i istrajava na priči o stranim plaćenicima i domaćim izdajnicima.
U nastavku teksta Dodik ističe da “Republika Srpska, kao i srpski narod u cjelini, ne voli strane agente i plaćenike”, što je teza oko koje se vrti cijeli spin i pokušaj mirenja sa Vučićem.
“Dio opozicije u Srbiji, nažalost, koristi ove tragedije za lični napad na predsjednika Srbije Aleksandra Vučića. Znam ga lično i mogu da svjedočim o njegovoj posvećenosti Srbiji i koliko mu teško padaju ove nesreće koje su zadesile zemlju. Isto tako, Željku Cvijanović i mene su napadali zbog smrti nedužnog mladića u Banjaluci, pa su čak došli do toga da lažu da smo mi ti koji smo izvršili ubistvo. Danas imamo isti scenario u Srbiji, gdje od Vučića prave metu i krive ga za sve što im padne na pamet. Krivica koju oni produkuju ne može da se pripiše bilo kome osim počiniocima, a preko njih i onima koji su na bilo koji način tome doprinijeli”, ističe Dodik implicitno prebacujući krivicu za masovna ubistva u Beogradu i Mladenovcu na hipotetičke zavjerenike, odnosno domaće izdajnike i strane plaćenike.
Zanimljivo je da u priču ubacuje i Jelenu Trivić, za koju se spekuliše da upravo Aleksandar Vučić stoji iza njenog novoosnovanog pokreta Narodni front.
“Dio opozicije u Srbiji, po uzoru na opoziciju u Republici Srspkoj, koristi smrt nedužne djece i ljudi da izazove nemire i nerede u Srbiji. Samo se ne zna tačno ko je koga ovdje instrumentalizovao: Jelena Trivić – Mariniku Tepić ili Marinika Tepić – Jelenu Trivić? Možda bi Britanci znali odgovor? Opozicija u Srbiji, odnosno jedan dio nje u nastojanju da ‘zgrabi’ tragediju kao svoju šansu, odmah je krenuo na trgove i ulice. Naravno, uz svoje strane podupirače. Žele da sruše stabilnost Srbije”, nastavlja Dodik insistirajući na tezi o stranim plaćenicima.
Iako proziva pretpostavljenu Vučićevu miljenicu Jelenu Trivić, Dodik ipak drži hvalospjev Vučićevoj politici navodeći da je “ponašanje predsjednika Srbije u ovako teškim okolnostima bilo državnički odgovorno ponašanje”.
“U prilog ovoj tvrdnji govore i mjere koje su preduzete u Srbiji, što je vrhunski dokaz odgovornosti, kao što su: postupanje na najvišem stepenu odgovornosti, amnestija za predaju nelegalnog oružja, povećane mjere bezbjednosti u školama, kao i niz drugih odgovornih i državničkih poteza. I opet to napadaju, a šta bi bilo da je policija spriječila okupljanje. Opet bi ga napadali”, ističe Dodik.
Na kraju, podržavajući Vučićev miting, Dodik naglašava da “opoziciji nisu pomogli agenti stranog uticaja i strani obavještajci ni u izborima ni poslije njih. Njih, jedne i druge, narod naprosto neće i ne voli, jer im ne vjeruje”.
U suštini, iako Dodikove poruke predstavljaju opšte mjesto i njegov uobičajeni narativ koji podrazumijeva naizmjeničnu proskripciju opozicije, plašenje stranim plaćenicima i domaćim izdajnicima, kombinaciju dodvoravanja Aleksandru Vučiću ali i implicitno napadanje predsjednika Srbije, pažnju privlači, bar sa stručnog komunikološkog aspekta, način na koji PR tim i savjetnici Milorada Dodika nastoje da javnost ubijede u teorije zavjere i uobičajene stereotipe o neprijateljstvu i zavjeri stranih država. Doduše, uzevši u obzir da su i dalje na vlasti, uprkos svemu, očigledno im polazi za rukom da ubijede “ženu da vjeruje njima, a ne svojim očima”.
Gerila.info
